Nerede hata yapıyorum?

Question

4 aylik hamileyim. Bu zamana kadar esimin her zaman yaninda olmaya calistim. Maddi durumum iyi olmasina ragmen ailemden maddi yonde bir talep istemeden esimle ayaklarim uzerinde durmak istedim sadece. 4 aylik hamileyim... 28'inde geldigimiz istanbul'da annemin dayayip dosedigi, sirf biz rahat edelim diye yaptigi eve yerlestik. Yalniz bu yeni bir karar degildi. 6 yildir evliyiz ve esim 4 yildir surekli cocuk kandirir gibi seneye yerlesicez diyip dururdu. Sonunda yerlestik. Yerlesmeden sadece 1 ay once yani mugladayken hamile oldugumu ogrendim. Esimin babasina kadar gitti bu durum. Normalde esimle aldirma taraftariydik fakat sirf esimin babasi sen istiyorsun aldirmak, ilyas istemiyor dedigi icin aldirmaktan Vazgectik beni kotu bilsinler istemedim. Zaten artik istesekte geri donemezdik. Velhasil Kelam, su an kendi evimiz de YasiyoruZ... Esim ne is bulmak adina bir caba icerisinde nede para kazanma. Evden calisabilecegi durum var. Kendisi makale yazari gunluk 50 tl yani disarda kazanilan bir parayi cok rahat kazanabilecegi halde hic birsey yapmiyor. Surekli seni seviyorum diyor ama bir yandan faturalar, bir yandan gelecek olan bebek... Banka da son kapan 1 milyar... Sinirlerim bosaldi. Bu durumda o cocuga nasil bakicaz?  Nasil bir aile olabilicez? Artik son radde kadar geldim dayanamiyorum... Bana bir akil verin...

Answer 1

Merhaba Banu Hanım,

Her ne kadar belli bir zamandır planlıyor olsanız da şehir değişikliği adaptasyonu zor bir süreçtir ve sizler de şu an bu dönemdesiniz. Eşinizle ondan neler beklediğinizi konuştunuz mu? Mevcut endişe ve sıkıntınızı paylaşmanız çözüm sürecinde atılacak doğru bir adım olacaktır. Endişe derken konuyu hamileliğinize getirmek isterim.

Hamilelik bir kadının başına gelen en güzel olaylardan biridir. Ve maalesef oldukça kısa sürüyor. Dolayısıyla bu kutsal dönemi olabildiğince keyifli ve huzurlu geçirmenizi öneririm. Bunun için de endişe ve sıkıntı veren her tür olay, düşünce ve histen uzak kalmanız gerekir. Bunu göz önünde bulundurarak eşinize ve kendinize biraz zaman tanıyın. Çok çıkmazda kaldığınız noktada çift terapisine gitmek de çözümlerden biri olabilir.

Hamileliğinizi tebrik eder, sürecinizi en rahat şekilde geçirmenizi temenni ederim.

Comments

Tesekkur ederim... Esimle konusmaya calisiyorum, fakat ondan olumlu bir sonuc alamiyorum... Bir kac gundur hickiriklarla agliyorum... Ne yemek yiyebiliyorum nede bir bardak su icebiliyorum. Bende makale yazarligi yapiyorum. Sirf o calismadigI icin bende su an hic birsey yapmiyorum. Adeta hayattan Vazgecmis bir haldeyim. Derin bir uzuntudeyim ve kimse bunun farkinda degil cunku belli etmemeye calisiyorum... Bu durum dusuge sebep olmaz degil mi... En buyuk korkularimdan biri...

---

Yeniden merhaba,

Eğer şu an bir sonuç alamıyorsanız bir önceki cevabımda dediğim gibi eşinize ve sürece biraz zaman tanıyın. Ama bu arada siz pekala kendi işinize dönebilirsiniz. Sizin normal hayatınıza dönüp birşeyler yaratmaya başlamanız eşiniz için de örnek teşkil edip, bir motivasyon kaynağı haline gelebilir.  Düşük vs gibi olumsuz düşünceleri aklınızdan çıkararak sahip olduğunuz yeteneğinize (Makale yazarlığı) dört elle sarılın. Yarattıkça daha iyi hissedecek, vazgeçtiğinizi düşündüğünüz hayatın aslında sizin ve dünyaya getirmek üzere olduğunuz bebeğiniz için ne kadar da değerli olduğunu fark edeceksiniz.

Ve tüm bunları yapmak için asla geç değil. Yarını bile beklemeden BUGÜN, hatta ŞİMDİ başlayın!

Klinik Psikolog Şehnaz Tuna

---

Tekrar tesekkurler... Her gun yeni bir gun olacak umuduyla kalkiyorum zaten. Umarim her sey daha guzel olur...

---

Rica ederim...