Günlük yaşamımızda arkadaş çevremiz, partnerimiz veya iş arkadaşlarımız bizden birtakım isteklerde bulunur. “Hayır” bu taleplere karşı kullanmaktan kaçındığımız bir ifadedir. İlişkilerimize zarar vereceği endişesi, “Çok ayıp olur.” düşüncesi, kabalık ve bencillik etmiş olmamak adına, fedakarlıkta bulunmak için, ilişkilerde her zaman “iyi” olmak için veya karşılaşacağımız tepkilerden çekinerek çok zaman “hayır” demek veya bu anlama gelecek şekilde fikrimizi ifade etmekten kaçınırız.
Oysaki “hayır” diyememenin de bizi olumsuz etkileyecek sonuçları vardır. “Hayır” diyemediğimizde olumsuz duygularımızı içimizde biriktiririz. “Evet” dediğimiz kişiye karşı biriktirdiğimiz öfke ilişkilerimize zarar verebilir. Yaşama bakışımız ve kendi doğrularımız çerçevesinde bizi “ben” yapan unsurlar vardır. Bu unsurlardan bizi hoşnutsuz edecek uzaklıktaki her “evet” bizi içinde bulunmak istemediğimiz durumlarda kalmak, gerçekleştirmek istemediğimiz davranışları sergilemek gibi zor durumlarda bırakacaktır. Bazen çevremizden gelen taleplere cevap vermeyi fedakarlık olarak nitelendiririz ve “hayır” diyemeyiz. Kendi sorumluluklarımızın yanında alabileceğimizden fazla başka sorumluluklar almak bizi zorlayabilir. Bunun yanında, bu gibi durumlarda kendi ihtiyaçlarımız için ayırdığımız enerji ve zamanı yönetmekte güçlük çekeriz ve çokça da bu özel zamanlardan fedakarlık ederiz. Ancak “hayır” diyebilmek sınırlarımızı korumamıza yardımcı olur, kendi önceliklerimizi ve ihtiyaçlarımızı ön plana almamızı sağlar çünkü ancak kendi ihtiyaçlarımızı gerçekleştirdiğimizde bütünlüğümüzü korumuş,mutlu ve çevremize de faydalı olabiliriz.
Sevdiklerimiz, çevremiz ve yakınlarımız için bir şeyler yapmak veya ricalarını yerine getirmek bizleri mutlu edebilir. Onların öncelikleri de onlara değer vermemiz nedeniyle bizler için de değerli olabilir. Burada önemli nokta “evet” ve “hayır” arasında dengeyi sağlamaktır. Çevremizden gelen talepleri kendi ihtiyaçlarımız ve sınırılarımız çerçevesinde değerlendirmeliyiz. Bu talebe “evet” ve “hayır” cevaplarını verdiğimizde bunun bize, ihtiyaçlarımıza, imkanlarımıza ve sınırlarımıza ne kadar uyduğunu belirleyerek “evet” ve “hayır” dengesini kurmalıyız. “Hayır” ifadesini gerekli gördüğümüz durumlarda tam kelimesiyle “Hayır.” olarak kullanmaktan çekinmemeliyiz. Karşımızdaki kişi veya kişilere “hayır” ımızın gerekçelerini belirterek farklı ifadelerle de “hayır” diyebiliriz. Bu şekilde sınırlarımızı, ilişkilerimizi, ihtiyaçlarımızı ve “ben” unsurlarımızı koruyabilir ve yaşamımıza kendi “evet” ve “hayır” larımızla devam edebiliriz.