Suçluluk duygusu hissediyorum uyuyamıyorum lütfen yardım edin

Question

merhaba. yaklaşık 1 buçuk ay önce arkadaşımı kaybettim.biraz uzun olacak ama tüm detayları anlatmak istiyorum.kendimi çok suçlu hissediyorum ve tedirginim.bu arkadaşımı memleketimde tanıyordum. bir iş dolayısıyla sohbetimiz ilerledi.ben başka bi şehire okumaya geldim.iletişimimiz telefon aracılığıyla devam etti.bu arada ben 28 yaşında boşanmış bi bayanım o 21 yaşındaydı.sorunlu  bir evliliğim oldu kendiside bunu biliyordu.bi süre sonra benden hoşlandığını ama arkadaşlığımı kaybetmek istemediğini söyledi.bu arada biraz sorunluydu kafasında ayrı bi hayat yaşamış daha önce.bazen kafasında benimle sohbet ettiğini söylüyordu.çok mutsuzum yalnızım işlerim rast gitmiyor diyordu.bende hareketlerime dikkat ederek kendini yalnız hissetmesin diye güzel davrandım.beni bırakma mutsuzum filan diyordu.daha sonra tekrar beni çok sevdiğini söyledi.güzel bi şekilde olamayacağımızı ona karşı bişey hissetmediğimi ama değer verdiğimi evlilik yaşadığımdan dolayı kimseyi istemediğimi onu kırmadan anlattım.en son konuşmamaızda takıntı haline getirdin senin için iyi olacak görüşmeyelim istersen dedim.beni bırakırsan kaldıramam dedi.yinede konuşuruz sonra dedim.ama çok güzel anlattım bunu kırmadan güzel cümlelerle.o son oldu.intihar etmiş o gece.kafasına sıkmış.daha önce 8 sene bi kızı sevmiş kızın haberi olmadan annesi sürekli gelecek sevecek diye telkin ediyormuş.ve daha öncede bi kaç kez intiharı denediğini kendiside söylemişti.ben bu olayı atlatamıyorum.annesi bana sarılmak istediğini söylemiş.bunada anlam veremedim ve 3 gün önce arkadaşı ailesinin benimle konuşmak istediğini bir sorunu derdi varmıydı bana anlattımı yada neyden mutlu oluyodu benden dinlemek istemişler.kendimi hem suçlu hissediyorum hemde ailesinin beni çağırmasından tedirginlik duyuyorum suçlanıp suçlanmayacağımı bilmiyorum.memleketime gitmek istemiyorum o ortama.derslerime yoğunlaşamıyorum ve geceleri uyuyamıyorum.ne yapmam lazım bana yardım eder misiniz

Answer 1

Merhaba Neva hanım. Öncelikle başınız sağ olsun, ölen arkadaşınıza da Allah rahmet eylesin. Bu bahsettiğiniz tablo psikiyatride YAS TEPKİSİ olarak isimlendiriliyor. yani sevilen bir nesnenin(genelde bir insan olur) kaybından sonra bahsettiğiniz duygular hissedilir. böyle hissetmeniz çok doğal. fakat kendinize yüklenme konusunda aşırıya kaçmışsınız. yani bahsettiğiniz arkadaşınız sizden dolayı intihar etmemiş. anladığım kadarı zaten daha önce girişimleri olan ve ruhsal açıdan sıkıntıları olan biriymiş. siz de gerektiği gibi iyi bir şekilde konuşup açıklamalar yapmışsınız zaten. sizin hayatınız devam ediyor ve kendi işlerinize yoğunlaşmanın vakti gelmiş. sizin için bu olayın etkisinden kurtulmak zordur bunu anlıyorum, fakat kişiniz intihar etmesi sizin ile alakalı bir durum değil. aksine dediğim gibi siz arkadaş olarak gereken desteği sunmuşsunuz. ailesi ile görüşme konusuna gelince, ailelerden böyle taepler ölen kişinin arkadaşlarına sık sık gelir. ailesi ile görüşmenizde bir sıkıntı görmüyorum. fakat arkadaşınızın size söylediği ve ialeyi üzecek herhangi bir şeyi de aile ile paylaşmazsanız daha iyi olur..

Özetle: Böyle bir kayıp sonrası üzülmeniz gayet doğal. Fakat zamanla alışacağınız bir süreç. yasın normal işleyişi bu şekilde. en kısa zamanda işinize dersinize dönmeniz dileği ile...

geçmiş olsun