Psikoloji

Question

20 yaşında bi bayanım kendimi uzun zamandır iyi hissetmiyorum icimde bi korku var ansızın gelip beni sıkıyor. 2 aydır evden çıkmıyorum çıkmak istemiyorum uyku duzenim uzun zamandır berbat sabah 4&5 de zorla uyumaya çalışıyorum geceleri hep ayaktayım bu sorun beni çıldırtıyor uyandigimda akşama yaklaşmış oluyorum cok zor uyuyup çok zor uyanıyorum sagliken hiç bi sıkıntım yok bizzat gidip doktorla konustum bütün veriler dogru orantida ve temiz çıktı ama ben hiç iyi hissetmiyorum sirtim ve boynum hep agriyor cogu zaman ilac aliyorum migdem sabah kötü akşam kötü kramplar karnimi rahatsız ediyor ve migdemde son buluyor aşırı tatlı yiyorum hep yemek hep yemek bas ağrılarım kafamı kamyonun altina sokmusumda beynimi eziyolar sanki ruhum daraliyor cok bunaliyorum hep kavga ediyorum etrafindakilerle sonra pisman oluyorum en ufak şeye bile tahammülüm yok kendimi sadece film izlerken biraz olsun uzak tutuyorum bunlardan o beni rahatlatiyor etraftaki hiç bişey umrumda olmuyor ard arda bicok film seyrediyorum tabiki paket paket sigara bitiyor kendimi sevmiyorum artik herkez bana eskilerden söz ediyor 40 yaşında bi kadın gibiyim birileriyle konusmak iyi gelir diye yaziyorum çünkü etrafimdakilerin hicbirisi beni anlamiyor hep bi bahaneyle beni anlatacaklarimdan mahrum birakiyorlar yüksek sesleriyle bastiriyorlar beni icimde soyleyemedigim cok sey var tanimadigim gormedigim birine yazmak istedim intihar aklima gelmeyecek ucundan gecmeyecek biseydi ama düşünüyorum sürekli sorun benm diye istenmiyorum diye bi anda aklima geliyor sonra yok yapamam diyorum ama cok düşünüyorum hiç mutlu değilim doktor yazdigim icin tam tamina ifade edemedim kendimi ama buda yeter aglayamiyorum burnuma kadar sızlıyor içim ama aglayamiyorum kalbime akiyor galiba yanlış anlamalar yalan sevgiler menfaat iliskileri yalan dolan aile sevgisi kardes sevgisi insanlarin alayci bakışları hep ben büyüğüm edalari vs vs.. sabah ezanini diyorum duymadan uyuyamiyorum o kuşların sesii güneşin doğuşu hergün izliyorum hele bizim mahallede saatini hiç kacirmadan geçen kamyonet yokmu tam bi malım ben valla benden başkası yapmaz heralde  takip etmez o kamyonetin kalkış saatlerini takıntı işte bi şeyi o kadar düşünüyorum ki enine boyuna en ince ayrintisina kadar hiç bişeyi unutmayan ben artik hatirlamakta zoluk cektigim cok sey var sevemiyorum isinamiyorum hep bi nefret hep bi kötü his sanki hiç bişey iyi olamaz gibi filmlerim hariç tabi gecenin sessizligi karanlığı hergün aynı köşede oturmam bazi bazı tıkanıp insanları seyretmem camin kenarinda parktaki insanlar ve insaatte calisan adamlar cocuklar gözlem yapiyorum kendimce suzekten eler gibi insanları eliyorum hayatımda kimse kalmadı hepsini çıkardım sildim hayatımdan belki daha iyi olur diye ama daha mutsuz daha ıssız oldum zaten yanlizdim daha dogrusu yanlizligim insanlarla doluydu ama suan tam bi boşlukla dolu işten ayrıldım beni dışarıya atan tek şey isdi aylardır oda yok olmasin diyodum batsın bu iş olmayincada kötü oluyormuş halsizim hiç bişey yapmiyorum niyet etsem bile amannn diyip bosveriyorum kendimi koyverdim hayat umrumda degil ama bazı gerçekler var çayın kaynarken buharin havalanmasi gibi fisi cektigimde buzdalabinin calismamasi gibi sigarayi yakmadimda dumani icimde hissedemem gibi güneşin doğması ve batması gibi hayat devam ediyor ama ben oldugum yerde sekiyorum gibi. Söylenecek cok sey varda doktor anca bu kadarini dışa atıyorum sevgisizlikten kurudum gittim kafamda birşeyler eksik..

Answer 1

Merhaba,

Sıkıntılarını çok net paylaşabilmişsin. Seni anlıyorum. Bu durumda sana önerilerimden biri bir an evvel iş bakmaya başlaman. Çalıştıkça kendine güvenin artacak, mevcutta kafana taktığın birçok problemi düşünmeye vaktin olmayacak. İş arayaşına eşlik eden zaman dilimi içinde bir psikiyatriste de gitmeni tavsiye ederim. Doktorunun uygulayacağı ilaç tedavisi kendini daha iyi hissetmeni sağlayacak. Psikoterapi de bu süreçte sana faydalı olacaktır.

Sağlıkla kal.