Merhaba, Gülşah hanıma katılıyorum. Birkaç şey de ben eklemek isterim; çocuklar genellikle 2 yaşına kadar ihtiyaçlarını annesiyle birlikte giderir, fakat 2 yaşından sonra çocuk, ' ben yapabilirim' demeye başlar. Bu dönemde kendi varlıklarını size kabul ettirmeye çalışırlar. Aslında amaçları sizlerle inatlaşmak değildir, sizden farklı olduklarını gösterme eğilimindedirler. Bu dönemde, çocuğun yapmak istediği şeylere izin verilmelidir, kişilik gelişimi açısından önemlidir. Çocuk çaba sarf ettiği şeye karşı ' hayır' engelini alırsa anormal davranışlar o zaman başlar. O engeli aşmak içinde her şeyi yaparlar (itmek, vurmak, ısırmak vs.). Bu durum içinde çıkmak içinde ebeveynler anne ve baba rolünde olduklarını unutmamalıdır. Yani çocukla inatlaşmamanız gerekir. Çocuğunuzun değil, sizin inadınızın kırılması gerekir. Çocuk çocuktur, anne ve baba yetişkindir. Bu davranışların diğer bir sebebi de, ailenize katılan diğer üye :) genellikle kardeş kıskançlıkların da çocuklar anne ve babalarına bu şekilde direnç gösterebiliyorlar. Bunun içinde, iki çocuğunuza da eşit zaman ayırmaya çalışabilirsiniz, anne ve baba olarak iki çocuğunuza da aynı tutum içinde olun. Bir diğer önerim de, oğlunuzla iglilendiğiniz zaman, kızınızdan da yardım isteyin. Mesela oğlunuzun altını değiştirirken, kızınızdan da bezi tutması için veya ıslak mendil vermesi için yardım isteyin. Kardeşiyle arasındaki bağ içinde bu tür sorumluluklar önemlidir.
İyi günler.
Psikolog Cansu Gürsoy