Bütün bu hissettiklerimin sebebi nedir??? neden hayatım boyunce hep böyleydim????

Question

ben 17 yaşındayım.hayatım boyunca evden sadece okula gitmek için çıktım.ve birkaç yıl önce okulu bıraktım artık hiç çıkmıyorum.evde iken sürekli sadece bilgisayar oynuyorum.ve başkalarının benim hakkımdaki düşüncelerine çok hassasım,ben ile ilgili hoşuma gitmeyen şeyler düşündüklerinde korkuyorum kendimi çok kötü hissediyorum adeta göğüsümde kara bir çukur oluşuyor yani olur olmaz şeylere alınıyorum her harekette her sözde birşeyler arıyorum.kendimi işe yaramaz beceriksiz başarısız biri olarak görüyorum.ve hayatımın şuanki halini seviyorum yani evde  istediğimi yapıyorum  istediğim gibi yatıp kalkıp besleniyorum.ve bu lüksümü kaybetmekten korkuyorum,hayatımın değişeceğinden ve sorumluluk alacağımdan artık eskisi gibi rahat yaşayamayacağımdan korkuyorum.büyümek ve olgunlaşmak sorumluluk almak istediğim gibi uyuyamamak ve  eğlenememekten korkuyorum.dışarıya çıkmaktan korkuyorum yani düzenimin değişeceğinden korkuyorum.ve ben şişman bi insanım, diğer insanların beni aşağılayacağından korkuyorum kendimi işe yaramaz beceriksiz sorumsuz bir pislik gibi görüyorum diğer insanlardan geri olduğumu düşünüyorum.ve büyümekten korkuyorum, ve yaşı benden küçük olanları tam anlamıyla kıskanıyorum,zamanın bana göre çok hızlı geçiyor olmasından korkuyorum.aklıma sürekli aylar ve yıllar önceki mutlu olduğum anların tarihleri geliyor ve o tarihlerin üstünden uzun bi süre geçmiş olmasından korkuyorum.o tarihlere geri dönmek istiyorum.dışarıya çıkmam gerektiğini biliyorum, okuluma devam etmem gerektiğini biliyorum , yaşıtlarım gibi sosyalleşmem gerektiğini biliyorum ama dışarısından çok korkuyorum benimle alay edileceğinden,hayatımın değişeceğinden düzenimin değişeceğinden büyüyeceğimden sorumluluk alacağımdan korkuyorum. bunların sebebi nedir??? neden hayatım boyunce hep böyleydim????

Answer 1

İyi geceler,

Sıkıntıların ne durumda? Halen aynı şiddette devam ediyor mu? Eğer cevabın “Evet" ise seninle bu durumuna dair şunları paylaşmak isterim:

Öncelikle yaş itibarıyla hayatı sorguladığın bir dönemdesin. Hormonların da zaman zaman bu hüzün ve depresif hali yaşamana sebep olmakta. Kendini bir işe yaramaz hissetmenin sebebi biraz da dış dünyaya kendini kapamanın sonucu sanki öyle değil mi? Zamanın geçtiği doğru fakat senin önünde daha upuzun yıllar var. Sen senden daha  genç olanlara özenirken senin gençliğine özenen bir sürü yaşlı insan olduğunu unutma. Henüz hiçbir şey için geç kalmış değil aksine yolun çok başındasın. Şikayetçi olduğun özelliklerini (Şişmanlık, bir şey yapmıyor olma...) değiştirebilirsin. Ve üstelik bunları değiştirmek senin elinde.

Korkularına harcadığın enerjiyi cesarete çevir. Kararını ver, bir an evvel hayata atıl. Baktın çok zorlanıyorsun psikolojik destek almaktan hiç çekinme. Güzel günleri yaşamak bir adım ötende.

Kendine inan...

Klinik Psikolog Şehnaz Tuna