Aynı şeyleri yaşamaktan çok korkuyorum.

Question

Merhaba üniversite mezunu bir gencim. Başarılı ve sosyal okul yaşamının ardından memleketime geri döndüm. Ailemle yaşıyorum. Benim hedefim ya da hayalim diyeyim; önce iş bulmak, ekonomik yönden özgür olabilmekti. Fakat 6 aydır iş bulamıyorum.  25 yaşındayım. Çevremi gözlemlediğimde komşum olan 40 yaş üstü akrabamız(erkek) ne çalışıyor ne de evli. Yaşlı annesiyle birlikte yaşıyor. Ne arkadaşı var ne bir hobisi. En yakın arkadaşım üniversite mezunu ama iş bulmadan evlendi. Kuzenim de üniversite okumasına rağmen farklı birkaç sektörde çalışıp evlendi ve ev hanımı oldu. Tüm bunlar benim direncimi ve umudumu kırdı. Artık kendimi toparlayamıyorum. İçimden hiçbir çaba harcamak gelmiyor. Çok yorgun hissediyorum. Sanki ben de onlarla aynı kaderi paylaşacakmışım gibi geliyor. Sanki bu kaçınılmayacak bir son gibi. Ömür boyu ailemle yaşayacakmışım gibi tek yaptığım yemek, bulaşık, temizlik gibi ev işleri. Mesleğimi yapamayacak, ev hanımı olacak, tüm emeklerim boşa gidecekmiş gibi hissediyorum. Bu düşüncelerden kurtulamıyorum. Çünkü etrafımda bana model olacak bir yaşam yok. Pes ediyorum. Ne yapabilirim? Neden kendimi onlarla aynı tarafta hissediyorum. Hiç enerjim yok. Sanki her şey bitmiş gibi. İstemediğim bir hayata mecbur edilmişim ve bu asla değişmeyecek gibi. Bir türlü özgeçmişimi tamamlayamıyorum.mesela. Ya da bir iş mülakatına çağrılsam bile ne olacak? kendimi, projelerimi anlatmak çok zor geliyor. İçimde yaşama hevesi kalmadı. Yataktan çıkmak istemiyorum. Bu küçük ilçe, bu ev, tüm bu insanlar üzerime üzerime geliyor. Beni tüketiyorlar. Gülmek için hiçbir nedenim yok. Karşı cins ile iletişime kapalı hale geldim. Kendimde evlenecek, bir ev geçindirecek güven ve gücü bulamıyorum. Herkesten her şeyden soğudum ve içe döndüm. Artık mücadele edemiyorum. Nasıl yaşama yeniden adapte olacağım? Ben de varım demek istiyorum. Para kazanmak istiyorum. Özgür olmak istiyorum. Çok uzun bir yazı olmuş. Sizi sıktığım için  çok üzgünüm. Ama bir doktora bile gitmek zor geliyor. Evden çıkasım yok.