Öncelikle merhaba...
Ben 18 yaşında bir kızım. Bazı sorunlarım var, doktora gidemediğim için size anlatmak istedim.
Ben 2.5 sene önce teyzemin oğlu ile sevgili oldum. Aramızda şehir farkı var ve 6 ayda bir görüşüyorduk. Annem ve ablam onu istemiyordu. O kadar kötü bir insan ki daha ilk tanışmaya başladığımızda beni suçlamaya başladı. Kafasından birşeyler uydurup beni suçlardı. "ben yokken birileriyle konuşuyorsun,dışarı çıkıyosun erkeklere bakıyorsun" gibi çok çirkin suçlamalarla 2 sene geçirdik. O kadar çok seviyordum ki ağlamaktan başka çarem kalmıyordu. Kaç kere intihar etmeyi denedim. Ölmek için hergün dua ettim. Yataktan bile çıkmıyordum. Bu arada sedef hastasıyım, bütün vücudumu sardı. Ben hep "kırmayayım,ölüm var,ya göremezsem" diye düşünürken o "beni üzeni üzerim" diye düşünüyordu. Acımasız,vicdansız olduğunu kendi de söylüyordu. Nisan ayında, belki hata ama eczane tavsiyesiyle paxera 20 mg kullanmaya başladım. Gerçekten işe yaradı,kendimi iyi hissediyordum. O arada, yine beni suçladı hakaret,küfür etti ve ben dayanamayarak Nisan ayında bitirdim. 7 ay oldu ve bi kaç kere barışmak istedi benimle, ama ben istemedim. Bitirdiğimden beri sırf ondan ve tüm erkeklerden intikam almak için bir çok erkekle konuştum umut verdim, birşey hissetmediğim halde. Sinirim geçtiği için artık böyle bir şey yapmıyorum. Bir kişiyle adım atsam, attığım an pişman olurum biliyorum,karşımdakini üzmek istemiyorum.
Onu görmekten ve görememekten çok korkuyorum. Hiçbir zaman birini sevemeyecek miyim? Neden "sevmek" deyince aklıma sadece o geliyor ki? Hep böyle mi olacak?
O şuan askerde. Depresyonda değilim hatta gayet iyiyim mutluyum üzülmüyorum adı geçince. Ama eğer ona birşey olursa, ben yaptığım her şey için konuştuğum her erkek için, onunla konuşmadığım barışmadığım için kendimden nefret ederim ve intihar ederim.
Bana yol gösterin lütfen, ailemi üzecek birşey yapmayayım. Aklımdan sileyim herşeyi.